SI SUPER KULAS AT ANG MAHIWAGANG TSINELAS Isinulat ni: Kenneth G. Dela Rosa

              Sa isang bayan wala pang pagkakakilanlan ay naninirahan si Nikulas sa isang liblib na puno ng acacia, gumawa siya ng isang maliit na tree house at pinapalamutian ito  ng iba`t ibang makukulay na nirecycle na mga basura at ilang mga painting na sariling likha niya. Ang tree house na ang naging tahanan ni Kulas, dito na rin siya lumaki kasama sina Indo Aso at Malina Pusa.

               Pagbabasura na ang naging buhay at pinagkikitaan ni Kulas, nagbebenta din siya ng mga lumang karton, bakal, bote,  at plastik sa isang junkshop ni Mang Isko, naging hilig na din niya ang komolekta ng mga lumang bagay upang gawing laruan at pwedeng magamit sa paghahanap-buhay ng mga tao. Ito ang naging dahilan kung bakit mabilis na umunlad ang bayan dahil sa imbensyong irigasyong patubig para sa mga tanim na gawa sa pinagdugtong-dugong na kawayan na likha mismo ni Kulas, lumikha din ng ilang laruang di-kahoy na para sa mga bata, at matutulis na bato na ginagamit sa pangangaso kaya si Kulas ay iniidolo ng lahat.

           Si Kulas ay nangangarap ding magkaroon ng sasakyan papunta sa ibang planeta at matuklasan ang nasa ibang lugar, mahilig kasi siyang pumunta sa dalampasigan kung kaya`t tinitingnan niya kung ano ang mayroon sa kabilang ibayo ng bayan nila.

          Isang araw nagulantang ang buong bayan ng sumugod ang mga pirata.Narinig naman ito ni kulas saglit niyang kinuha ang kawayan na may salamin at tiningnan niyaang ang mga pirata.kitang-kita ni kulas kung paano kamkamin ng mga pirata ang mga gamit at kayamanan ng mga tao. “Tulungan nyo kami”.Ang sigaw ng mga kababaihan.”Ibalik nyo sa amin lahat iyan”.sambit ng mga lalaki.Unti-unting pumatak ang luha ni ni kulas, muli bumalik kasi sa kanyang balintataw ang alaala ng kanyang magulang na walang awang pinagpapaslang ng mga ganid na pirata.Paano mo ba naman maipagtatanggol ang iyong sarili  kung mga baril at kanyon ang kanilang mga gamit,ilang minuto pa ang lumipas ay umalis na rin ang mga pirata, dali-daling pumunta si Kulas upang tulungan ang mga sugutan niyang kababayan.

               “ Salamat Kulas, Aray ko po!” ang sabi ng isang ginang habang ito`y ginagamot ni Kulas sa kaliwang baso.

             “ Mga walang hiya talaga ang mga piratang iyon, kiukuha nila ang mga bagay na hindi naman nila pinaghirapan.” Ang naiinis na wika ng isang lalaki.

           Awang-awa  si Kulas sa mga nasugatan at pamilya ng mga nasawi, naglaan din ang pinuno ng kanilang bayan ng mga makakain ,damit  , at mga gamit kapalit ng mga kinamkam ng mga pirata.

         

         Kinaumagahan habang naglalakad si Kulas sa isang maliit na iskinita galing kasi siya sa isang bakery para bumili ng mga tinapay at `di inaasahang makita niya ang isang matandang mababasura, umiiyak ito na tila napakalakas ng panaghoy. Saglit na bumalik sa balintataw ni Kulas ang bulung-bulungan tungkol sa matandang mambabasura, iniiwasan itong lapitan ng ilan dahil may mga bukol ito sa buo niyang katawan, at uusapan din na mayroon itong kapangyarihan na hindi maipaliwanag. Umpisa daw kasi na dumating ito sa nayon ay nagkaroon ng mga salot sa pananim at kabuhayan.

           Sa mga babalang iyon ay hindi nag-atubiling lapitan ni Kulas ang matanda  para  tulungan.

            “ Ginang, bakit po kayo umiiyak diyan? Ang nag-aalalang tanong ni Kulas.

            “ Iho, salamat sa pag-aalala mo.” Ang tugon ng babae.

             “ Kanina po kasi pagdaan ko ay nakita ko po kayong umiiyak.” Ang sabi ni Kulas.

           “Kinuha lahat ng mga pirata ang aking makakain at hanggang ngayo`y  hindi pa ako kumakain iho!” Ang pagmamakaawa ng matanda.

       “ A! ganun po ba? Ito po inay!” sabay abot ni Kulas ang lahat ng tinapay na nabili niya, at isang maliit na juice na nabili niya.

       “ Baka wala ka na iho!” ang sambit ng matanda.

       “ Ayos lang po iyon, bibili nalang po ulit ako.” Ang pangiting sabi ni Kulas.

          Aalis na sana si Kulas ng iabot ng matanda ang kakaibang tsinelas sa kaniya.

         “ Huwag na po inay!” ang sabi ni Kulas

        “ Tanggapin mo na iho!” Ang masayang alok ng matanda “ Para talaga sa iyo iyan, magagamit mo iyan upang maipagtanggol ang iyong bayan mula sa mga ganid na mga pirata.”  Ang sabi ng babae.

         Laking tuwa ni Kulas ng mahawakan ang tsinelas, agad niyang tiningnan ang disenyo nito.

       “ Sige gamitin mo iho! Tanging mabubuting tao lamang ang ililipad ng tsinelas na iyan.” Sabi ng matanda.

     “Talaga po?” ang  natutuwang tanong ni Kulas.

Agad isinuot ni  Kulas  ang tsinelas  na  bigay  ng matanda, unti-unting inaaangat siya ng tsinelas, at bigla itong nagsalita.

“ Kulas ikaw ang aking boss, saan mong gustong dalhin kita?” Ang natutuwang tanong  ng tsinelas sa kanya. Nagulat man si Kulas dahil ngayon lang siya makakaranas ng ganun, ang makitang nagsasalita ang tsinelas at inililipad siya mga lugar gusto niya.

Dinala si Kulas sa lahat ng planetang gusto niya. Maging sa ibang galaxy , at maging sa mga bituin.

Wala siyang masabi sa sarili ngayon kundi matuwa sa mga nakikitang tanawin.

Singapore

America

Australia

China

Italy

Lahat ng lugar na iyon ay kanyang napuntahan. Ilang oras pa ay bumalik sila sa kinaroroonan ng matanda, ngunit wala na roon ang matandang nagkaloob sa kanya ng tsinelas.

Maya-maya sa `di kalayuan ay nakarinig siya ng mga alingawngaw ng kanyon at mga putok ng baril, at maging mga taong sumisigaw, umiiyak, at humihingi ng tulong.

“ Halika na, tulungan na natin ang mga tao.” Ang nagmamadaling yaya ng tsinelas.

“ Ngunit kaibigan?” Ang nag-aalaangang wika nito.

“Magtiwala ka sa sarili mo, magtiwala ka sa akin. Sa iyo umaasa ang mga tao na ikaw ang pinadala ng Diyos upang tulungan sila sa mga pirata.” Ang sabi ng tsinelas sa kanya.

Agad humahagibis si Kulas kasama ang kanyang munting tsinelas.

“ Poog.. Poog.” 

“Baaag.. Baaag.”

“Poooonng… Poong”

“ Paakk.. Paakk.” Ang mga tunog sa mga tumitilapong pirata habang pinaglalaruan ni Kulas at ng kanyang tsinelas ang mga mukha at katawan ng mga ganid. Ilang oras nagkaroon ng labanan sa pagitan ni Kulas at  ng mga pirata, ngunit ng masilayan ng mga pirata na unti-unti na silang nalalagas, pinagpasyahan ng kapitan na umaatras.

“ Hooo! Mabuhay si Kulas.” Ang pagbibigay puri sa bayani.

Ilang bayan at kaharian ang nakabalita noon kaya wala ng nangarap na manakop at kumamkam ng mga yaman sa bayan ni Kulas, hanggang lumipas ang mahabang panahon ay naging tagapagtanggol ng bayang iyon si Kulas, nang pumanaw si Kulas ay inilibing ito sa ilalim ng bahay niya, ang usap-usap na tuwing gabi ay nagliliwanag iyon, sinapantaha ng ilan na iyon ang kanilang bayani na patuloy sa paggawa ng kabutihan sa kanila, minsan nama`y lumulutang ang tsinelas na waring naghahanap ng isang mabuting batang kagaya ni Kulas. Ang bayang iyon na walang pagkakakilanlang ay tinawag na San Nicolas bilang pag-aalala sa isang bayaning si Kulas.